|
KONSTYTUCJA
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 2 kwietnia 1997 r.
PREAMBUŁA
W trosce o byt i
przyszłość naszej Ojczyzny, odzyskawszy w 1989 roku możliwość suwerennego i
demokratycznego stanowienia o Jej losie, my, Naród Polski - wszyscy
obywatele Rzeczypospolitej, zarówno wierzący w Boga będącego źródłem prawdy,
sprawiedliwości, dobra i piękna, jak i nie podzielający tej wiary, a te
uniwersalne wartości wywodzący z innych źródeł, równi w prawach i w
powinnościach wobec dobra wspólnego - Polski, wdzięczni naszym przodkom za
ich pracę, za walkę o niepodległość okupioną ogromnymi ofiarami, za kulturę
zakorzenioną w chrześcijańskim dziedzictwie Narodu i ogólnoludzkich
wartościach, nawiązując do najlepszych tradycji Pierwszej i Drugiej
Rzeczypospolitej, zobowiązani, by przekazać przyszłym pokoleniom wszystko,
co cenne z ponad tysiącletniego dorobku, złączeni więzami wspólnoty z
naszymi rodakami rozsianymi po świecie, świadomi potrzeby współpracy ze
wszystkimi krajami dla dobra Rodziny Ludzkiej, pomni gorzkich doświadczeń z
czasów, gdy podstawowe wolności i prawa człowieka były w naszej Ojczyźnie
łamane, pragnąc na zawsze zagwarantować prawa obywatelskie, a działaniu
instytucji publicznych zapewnić rzetelność i prawność, w poczuciu
odpowiedzialności przed Bogiem lub przed własnym sumieniem, ustanawiamy
Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej jako prawa podstawowe dla państwa
oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz,
dialogu społecznym oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia
obywateli i ich wspólnot. Wszystkich, którzy dla dobra Trzeciej
Rzeczypospolitej tę Konstytucję będą stosowali, wzywamy, aby czynili to,
dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka, jego prawa do wolności
i obowiązku solidarności z innymi, a poszanowanie tych zasad mieli za
niewzruszoną podstawę Rzeczypospolitej Polskiej. |
|
|