Odbiornik radiowy US-P.

       Był odbiornikiem bardzo rozpowszechnionym w wojskach łączności we wczesnym okresie powojennym. Wchodził w ukompletowanie radiostacji RAF.

Zakres częstotliwości od 0,175 do 12 MHz podzielony był na 5 podzakresów:
         I  - 175 – 350 kHz,
        II  - 375 – 875 kHz,
       III  - 0,9 – 2,15 MHz,
      IV  - 2,125 – 5 MHz,
       V  -      5 – 12 MHz.
    Był odbiornikiem superheterodynowym z pojedynczą przemianą częstotliwości.
    Przy częstotliwości pośredniej równej 112 kHz i dość dużej czułości problemem w nim było słabe tłumienie częstotliwości lustrzanych. Przeznaczony był do odbioru sygnałów z modulacją amplitudy i sygnałów telegraficznych. Czułość w układzie pracy telegraficznej wynosiła 1- 4 μV zaś przy odbiorze telefonicznym 3-10 μV.