Odbiornik radiowy R-311.

    Był odbiornikiem bardzo rozpowszechnionym w wojskach łączności, prostym w konstrukcji i obsłudze. Jako odbiornik dodatkowy wchodził w ukompletowanie radiostacji R-118, R-102. Mógł być odbiornikiem przenośnym, gdyż był zasilany z jednego akumulatora 2NKN24 poprzez przetwornicę napięcia.

 
   
Dane techniczne odbiornika:
- odbierane emisje:
      - manipulacja amplitudy,
      - modulacja amplitudy,
- zakres częstotliwości 1 - 15 MHz,
- podzielony był na 5 podzakresów :
             I -      1 – 1,88 MHz,
            II - 1,88 – 3,30 MHz,
           III - 3,30 – 5,58 MHz,
          IV - 5,58 – 9,20 MHz,
           V -    9,20 – 15 MHz.
- czułość w układzie telefonicznym nie gorsza jak 7,5 μV,
- czułość w układzie telegraficznym nie gorsza jak 3 μV,
- częstotliwość pośrednia 465 kHz.
- pasmo przenoszenia:
      - wąskie 270 - 300 Hz,
      - szerokie 4 kHz,
- anteny:
      - promieniowa 12m,
      - prętowa 4m,
      - prętowa 1,5m,
- zasilanie:
      - akumulator 2NKN24 i przetwornica napięcia,
      - akumulator 2NKN24 i bateria anodowa BAS-80,
      - napięcie sieci 127 lub 220 V,
- waga 21 kg.

   Był odbiornikiem superheterodynowym z pojedynczą przemianą częstotliwości. Umożliwiał odbiór sygnałów telefonicznych i telegraficznych. Przeznaczonym do realizacji odbioru słuchowego sygnałów.  Zbudowany był na 8 jednakowych lampach 2Ż27Ł. Posiadał 2 wyjścia: słuchawkowe i wyjście liniowe. Dokładność skalowania korygowana była za pomocą kalibratora kwarcowego.
   
Kontynuacją tej konstrukcji był odbiornik R-312 umożliwiający odbiór w zakresie 15 – 60 MHz i R-313 na zakres 60 – 300 MHz z możliwością odbioru sygnałów z modulacją częstotliwości (FM).

Tu można przeczytać instrukcję
odbiornika (po rosyjsku).