NASI DOWÓDCY I ICH ZASTĘPCY

> ZASTĘPCY <
     

 

Płk dypl. Eugeniusz ADAMCZAK

Szef Sztabu 5 i 1 Pułku Łączności
w latach 1964 - 1975.

 

        Urodził się 30.12.1925 roku w Ostrowie Wielkopolskim w województwie poznańskim. Do roku 1939 ukończył szkołę powszechną i pierwszą klasę gimnazjum. W okresie okupacji najpierw pracował w rolnictwie (wieś Sobótka), później jako robotnik i tokarz w Warsztatach Wagonowych. Po wyzwoleniu dalej pracuje w Warsztatach Naprawczych Taboru Kolejowego w Ostrowie Wielkopolskim kończąc jednocześnie szkołę średnią. 21 sierpnia 1946 roku zostaje powołany do służby wojskowej i skierowany do Szkoły Podoficerskiej Radiospecjalistów w Sieradzu. W 1947 roku na własną prośbę zostaje skierowany do Oficerskiej Szkoły Łączności w Sieradzu. Po jej ukończeniu, w stopniu podporucznika pełni już w niej zawodową służbę wojskową kolejno jako: dowódca plutonu i dowódca kompanii podchorążych oraz wykładowca taktyki łączności. We wrześniu 1956 roku otrzymuje przeniesienie do 5 Pułku Łączności w Warszawie, gdzie jest najpierw pomocnikiem Szefa Sztabu a następnie Szefem Sztabu Pułku. Po przenosinach pułku w do Wałcza w 1965 roku dalej pełni obowiązki Szefa Sztabu. W 1969 roku zostaje skierowany na studia do Wojskowej Akademii Łączności w Leningradzie. Po ich ukończeniu w 1970 roku wraca na swoje stanowisko w 5 a po przemianowaniu 1 Pułku Łączności.
W 1975 roku obejmuje stanowisko Kierownika 23 Centralnej Składnicy Sprzętu Łączności w Pile, gdzie pracuje do momentu przejścia na emeryturę w 1986 roku.
Po długiej i ciężkiej chorobie 4.12.1992 roku umiera w wieku 67 lat.

 

Płk mgr inż. Władysław SZYDEŁKO

Szef Służb Technicznych (z-ca Dowódcy)
1 Pułku Łączności i 2 Brygady Łączności
w latach 1966 - 1979.

 

    Urodził się 26 marca 1931 roku w Chmielniku Rzeszowskim. Już po wojnie od 25 września 1949 roku rozpoczął służbę wojskową jako podchorąży w Oficerskiej Szkole Łączności Radiowej w Sieradzu. Po jej ukończeniu (promocji do stopnia podporucznika) od 1952 jest dowódca plutonu w jednostce stacjonującej w Warszawie następnie kierownikiem warsztatów w Rzeszowie. W tym okresie w liceum dla pracujących zdaje Maturę (maj 1957) oraz kończy kurs Kurs Dokształcania Oficerów w Oficerskiej Szkole Łączności w Zegrzu, gdzie jako ekstern uzyskuje tytuł Technika Radiotechnika. W latach 1961 - 1966 studiuje na Wydziale Elektro-radiotechnicznym WAT w Warszawie. Po ukończeniu studiów z tytułem magistra inżyniera łączności, od sierpnia 1966 roku zostaje skierowany do dalszej służby w 1 Pułku Łączności w Wałczu. Po trzymiesięcznej praktyce na stanowisku inżyniera zostaje wyznaczony na stanowisko Zastępcy Dowódcy Pułku-Szefa Służb Technicznych. Na stanowisku tym służy dalej po reorganizacji pułku w 2 Brygadę Łączności  aż do 1979 roku, kiedy zostaje wyznaczony na stanowisko Kierownika Centralnej Składnicy Sprzętu Łączności w Zegrzu. 5 stycznia 1991 roku przechodzi w stan spoczynku na emeryturę.
W okresie swej służby w Zegrzu, darząc ogromnym sentymentem Brygadę Łączności, każdego interesanta z Wałcza (niezależnie od stopnia wojskowego)  zawsze przyjmował osobiście w swoim gabinecie a podczas realizacji wielu zadań, które wykonywała brygada w okolicach Warszawy, zawsze służył radą i pomocą ...

 

Ppłk Sylwester KRZYŻAGÓRSKI

Zastępca Dowódcy 1 Pułku Łączności ds. politycznych
w latach 1970 - 1972.

 

    Urodziła się 27 grudnia 1930 roku w Poznaniu. Służbę wojskową rozpoczął 10 listopada 1950 r. jako elew Szkoły Podoficerskiej w 67 Pułku Artylerii Ciężkiej we Wrześni. Następnie naukę kontynuował jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Politycznej, którą ukończył 27 lipca 1952 roku.
    Służbę zawodową rozpoczął w Szpitalu MON i po zmianie nazwy w Centralnym Szpitalu MON w Warszawie kontynuował  w 2 Centralnym Szpitalu Klinicznym Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi na stanowiskach instruktorów i sekretarzy.
    Dalszą służbę w okresie 14.04.1962 do 31.08.1964 r. pełnił w naszej JW2016 jeszcze w Warszawie. Po ukończeniu Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie (okres  1.09.1964-12.07.1968 r.) wraca do pułku ale już stacjonującego w Wałczu, skąd ze stanowiska Zastępcy Dowódcy 1 Pułku Łączności przenosi się do Pułku Inżynieryjno-Budowlanego w Pile. Skąd w grudniu 1981 roku odchodzi w stan spoczynku.

W cywilu dalej pracuje w Komendzie Wojewódzkiej Straży Pożarnej i jako Ławnik Sądu Okręgowego w Poznaniu oraz społecznie działa w Lidze Obrony Kraju, Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Stowarzyszeniu Chorych na Cukrzycę.
Zmarł 14 lutego 2014 roku w Pile.

 

Płk mgr Ludwik ROKICKI

Zastępca Dowódcy 5 i 1 Pułku Łączności ds. politycznych
w latach 1967 - 1970.

 

    Urodził się 30 stycznia 1933 roku w Warszawie. We wrześniu 1940 roku rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej. Przerwa w pobieraniu nauki nastąpiła w końcu lipca 1944 roku. Okres powstania spędził z rodziną w Warszawie, do 25 września kiedy to nastąpiła ewakuacja mieszkańców Mokotowa po jego zdobyciu przez Niemców. W drodze do obozu przejściowego w Pruszkowie, rodzinie Rokickich udało się zbiec z kolumny i znaleźć czasowe miejsce pobytu we wsi Duże Prace koło Tarczyna pod Warszawą.
Po wyzwoleniu, w marcu 1945 roku kontynuuje naukę w Szkole Powszechnej w Warszawie. W tym samym roku wstępuje do 40 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. W 1950 roku kończy Liceum Ogólnokształcące i zdaje maturę. W okresie nauki w szkole średniej wstępuje w 1948 roku do Związku Młodzieży Polskiej.
1 Października 1951 roku wstępuje jako ochotnik do służby w Wojsku Polskim i podejmuje studia w Oficerskiej Szkole Politycznej w Łodzi, którą kończy w stopniu chorążego we wrześniu 1952 roku. Po ukończeniu szkoły oficerskiej otrzymuje pierwszy przydział służbowy do 109 Pułku Artylerii Haubic 6 Dywizji Artylerii Odwodu Naczelnego Dowódcy w Grudziądzu (Pomorski Okręg Wojskowy), gdzie obejmuje stanowisko zastępcy dowódcy baterii ds. politycznych. W grudniu tego samego roku, rozkazem MON zostaje przeniesiony do Warszawy i skierowany do służby w 5 Pułku Łączności, w którym pełni nieprzerwanie służbę do dnia 3 sierpnia 1970 roku, kolejno na niżej wymienionych stanowiskach:

  1952 - 1953  - zastępca d-cy ds. politycznych kompanii kablowo-tyczkowej,
  1954 - 1955  - zastępca d-cy ds. politycznych kompanii szkolnej,
  1955 - 1956  - zastępca d-cy ds. politycznych komendanta kursu oficerów rezerwy,
  1956 - 1957  - zastępca d-cy ds. politycznych dowódcy batalionu rezerwy,
  1957 - 1962  - zastępca d-cy ds. politycznych batalionu szkolnego Skoły Podoficerskiej,
  1962 - 1964  - zastępca d-cy ds. politycznych batalionu dowodzenia,
  1965 - 1967  - instruktor sekcji politycznej pułku,
  1967 - 1970 - Zastępca D-cy 1 Pułku Łączności ds. politycznych.

    W między czasie w 1954 roku kończy Kurs Doskonalenia Oficerów w Mińsku Mazowieckim, w 1962 roku praktykę w Komendzie Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie a w1960 roku podejmuje studia zaoczne na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego, które kończy w 1965 roku uzyskując tytuł magistra pedagogiki.
    Po zakończeniu służby w 1 Pułku Łączności w Wałczu, dalszą służbę pełni w Warszawie na stanowisku zastępcy d-cy ds. politycznych w 1 Pułku Zabezpieczenia MON (ul. Hynyka 1) w okresie od 5 sierpnia 1970 roku do 10 maja 1972 roku. Następnie rozkazem MON, z dniem 15 maja 1972 roku podejmuje dalszą służbę w Wojskach Ochrony Pogranicza. Służbę pełni w Dowództwie Wojsk Ochrony Pogranicza, kolejno na stanowiskach:

  1972 - 1983 - w Zarządzie Politycznym WOP jako st. inspektor Oddziału Organizacyjnego,
  1983 - 1988 - Zastępca Szefa Oddziału Kadr WOP,
  1988 - 1990 - Szef Oddziału Kadr WOP,
  1990 - 1991  - Dyrektor Biura Kadr i Szkolenia Komendy Głównej Straży Granicznej.

    Z dniem 30 listopada 1991 roku przechodzi na własną prośbę w stan spoczynku po 40 latach służby w mundurze. W służbie otrzymał stopień pułkownika (awansowany w 1977 roku) i został wyróżniony wieloma odznaczeniami, w tym Krzyżami: Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Żonaty, dwóch dorosłych synów - oficerów Wojska Polskiego, z których młodszy nadal pełni służbę w Straży Granicznej w stopniu pułkownika.
    Z chwilą przejścia w stan spoczynku, rozpoczyna aktywną działalność w szeregach weteranów i kombatantów Wojska Polskiego, był jednym ze współzałożycieli Związku Żołnierzy LWP i Wiceprezesem tego Stowarzyszenia oraz Prezesem Fundacji Pomocy Weteranom LWP. Zmarł w Warszawie 31 lipca 2024 roku.

 

Płk Marian WIŚNIEWSKI

Zastępca Dowódcy 1 Pułku Łączności
i 2 Brygady Łączności ds. liniowych
w latach 1973 - 1977.

( do maja 1977 roku )

 

Zmarł 18 kwietnia 2014 roku w Bydgoszczy.

 

 

 

Płk dypl. Bolesław CHAMIELEC

Kwatermistrz 1 Pułku Łączności
w latach 1973 - 1975.

      Urodził się 8 maja 1924 roku we wsi Witosówka w województwie Tarnopolskim. 10 lutego 1940 roku w związku z faktem że ojciec był byłym legionistom, z całą rodziną (jak większość obywateli pochodzenia Polskiego) został zesłany na Syberię w okolice Workuty. Przez ponad 3 lata pracował tam wraz z rodziną, przy wyrębie drewna i jego wywózce z lasu.
   W maju 1943 roku dotarł do tworzonej w Rosji 1 Dywizji Piechoty Wojska Polskiego im. Tadeusza Kościuszki. Będąc przydzielonym do 1 Pułku Artylerii został w nim zwiadowcą. Wraz z 1 Armią Wojska Polskiego przeszedł jej cały szlak bojowy począwszy od Lenino poprzez Wał Pomorski do Berlina. Dwa razy był ranny. Pierwszy raz w 1944 roku pod Dęblinem i drugi w kwietniu 1945 roku podczas forsowania Odry. Za wykonanie trudnego i niebezpiecznego zadania na Wale Pomorskim został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari. W dniu 8 maja 1944 roku tj. w dniu zakończenia działań wojennych, w okolicach Oranienburga dowódca pułku złożył mu życzenia z okazji 21-wszych urodzin.
   Po zakończeniu wojny kończy kurs oficerski w Wyższej Szkole Artylerii w Toruniu, gdzie zostaje wykładowcą. W 1969 roku ze względu na stan zdrowia, zostaje skierowany na kurs kwatermistrzowski do uczelni w Poznaniu.
   Po jej ukończeniu pełni dalszą służbę jako Kwatermistrz Składnicy Mosty, później Kwatermistrz 1 Pułku Łączności w Wałczu. 31 sierpnia 1975 roku zostaje zwolniony ze służby wojskowej.
Do 1993 roku dalej pracuje jako inspektor obrony cywilnej w Urzędzie Miasta i Gminy Maszewo oraz Urzędzie Gminy Marianowo. Zmarł w wieku 100 lat  5 marca 2024 roku w Stargardzie.

 

Ppłk Walerian KACZMAREK

Zastępca Szefa Sztabu 5 i 1 Pułku Łączności
w latach 1964 - 1974.

 

    Urodził się 4 października 1927 roku. Oficerską Szkołę Łączności w Zegrzu ukończył w 1951 roku. Po promocji do stopnia podporucznika skierowany został do 23 Batalionu Radiowego w Warszawie na stanowisko dowódcy radiostacji RAF. Potem zostaje dowódcą kompani radiowej. W 1953 roku przeniesiony do 104 Pułku Zabezpieczenia w Zambrowie, obejmuje w nim stanowisko dowódcy kompani specjalnej.
Od 1954 roku przyjmuje stanowisko dowódcy kompani KSD w 5 Pułku Łączności w Warszawie. W 1962 r. kończy Kurs Dokształcania Oficerów w Zegrzu i jest skierowany do 3 Brygady Łączności na stanowisko dowódcy batalionu łączności. W 1964 roku na własną prośbę przenosi się do Warszawy na stanowisko Zastępcy Szefa Sztabu 5 Pułku Łączności. W maju 1964 roku obejmuje dowództwo pierwszej grupy przygotowującej zdewastowane koszary w Wałczu do dyslokacji 5 Pułku Łączności z Warszawy do Wałcza. W 1968 roku już przemianowaniu pułku na 1 Pułk Łączności pełni czasowo obowiązki Szefa Sztabu.
W 1974 roku przenosi się do 23 Centralnej Składnicy Łączności w Pile na stanowisko Zastępcy Kierownika - Kierownika Sekcji Administracji Ogólnej (Szef Sztabu). Do rezerwy odchodzi w sierpniu 1984 roku.
Zmarł w dniu 3 lutego 2006 roku w Pile.

 

Płk mgr Zdzisław KĘPA

Zastępca Dowódcy 2 Brygady Łączności ds. politycznych
w latach 1978 - 1988.

 

    Urodził się 24 marca 1939 roku. Oficerską Szkołę Łączności w Zegrzu ukończył w 30 sierpnia 1962 roku. Po promocji do stopnia podporucznika skierowany został do 4 Pułku łączności w Bydgoszczy. Po odbyciu praktyki na stanowisku dowódcy plutonu zostaje kolejno wyznaczany na stanowiska zastępcy dowódcy kompani i dowódcy batalionu do spraw politycznych.
W 1969 roku zostaje skierowany na studia do Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie. Po jej ukończeniu 27 czerwca 1973 roku obejmuje stanowisko instruktora w 12 Pułku Radioliniowo-Kablowym w Świeciu, skąd 18 kwietnia 1974 roku zostaje przeniesiony na instruktora Zarządu Politycznego Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. 
W latach 1977 - 1978 pełni obowiązki zastępcy dowódcy do spraw politycznych 8 Pułku Zakłóceń Radiowych w Grudziądzu a od 7 marca 1978 roku zostaje zastępcą dowódcy 2 Brygady Łączności w Wałczu. 
29 marca 1988 roku przenosi się na stanowisko zastępcy do spraw wychowawczych Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Koninie, skąd 6 sierpnia 1991 roku przeniesiony zostaje do rezerwy.

 

Płk dypl. Franciszek KOBUS

Kwatermistrz 2 Brygady Łączności
w latach 1979 - 1984.

 

 Urodził się 7 września 1933 roku. W roku 1954 ukończył Oficerską Szkołę Piechoty. Już podczas pracy zawodowej, jako wyróżniający się w służbie, został skierowany na Akademię Sztabu Generalnego w Warszawie, którą ukończył w 1974 roku. Od roku 1979 do 1984 był kwatermistrzem 2 Brygady Łączności. Dalszą służbę pełnił jako komendant 2 Ruchomej Bazy Armii z siedzibą w Wałczu.

 

 

 

Płk inż. Waldemar SUCHECKI

 Szef Służb Technicznych (z-ca dowódcy) 2 Brygady Łączności
w latach 1979 - 1988.

    Urodził się 22 lutego 1935 roku w Warszawie, gdzie kończy szkołę podstawową i zawodową o specjalności gazowniczej. W latach 1953 - 1956 rozpoczyna swą służbę wojskową będąc podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych w Poznaniu. Po promocji (1956 r.) w stopniu podporucznika, zostaje skierowany do Pułku Czołgów w Kostrzynie nad Odrą. W latach 1957 - 62 pełni dalej służbę w 5 Pułku Czołgów w Gubinie. Pełniąc służbę jako dowódca plutonu czołgów i dowódca plutonu szkolnego w 1961 kończy Liceum Ogólnokształcące w Gubinie. W 1962 roku rozpoczyna działalność racjonalizatorską, wdrażając nowatorski sposób przygotowania załogi czołgu do pokonywania przeszkód wodnych po dnie.
W latach 1962 - 1966 studiuje na Wydziale Elektro-Radiotechnicznym Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie uzyskując w lipcu 1966 roku tytuł inżyniera elektronika.
     Już jako łącznościowiec od 22 września 1966 roku rozpoczyna służbę w JW 2016 w Wałczu (w 5 Pułku Łączności), pełniąc kolejno stanowiska inżyniera batalionu, inżyniera energetyka pułku i od 1979 roku Szefa Służb Technicznych - zastępcy dowódcy 2 Brygady Łączności. Będąc czynnym racjonalizatorem jest wielokrotnie wyróżniany między innymi Złotą Odznaką Racjonalizatora.
     W lipcu 1988 roku przechodzi do rezerwy pracując jeszcze (przez 13 lat) w Garnizonowym Węźle Łączności do listopada 2001 roku. Zmarł w Wałczu 20 sierpnia 2016 roku.

 

Płk dypl. Zenon BRZOZOWSKI

Szef Sztabu 2 Brygady Łączności
w latach 1976 - 1978.
Późniejszy Dowódca 4 Łużyckiego Pułku Łączności w Bydgoszczy.

   Urodził się w 1931 roku w powiecie lipnowskim. Służbę wojskową rozpoczął jako słuchacz Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Po jej ukończeniu i promowaniu na stopień oficerski w 1956 roku został skierowany do pracy w Bydgoszczy na stanowisko inżyniera w 7 Pułku Łączności. Służbę w Pułku zakończył w 1965 roku na stanowisku zastępcy ds. technicznych.
Dalszą służbę pełni na stanowiskach głównego inżyniera Ośrodka Obliczeniowego i Szefa Wydziału Budownictwa Łączności na Węźle Łączności Pomorskiego Okręgu Wojskowego.
W latach 1976 - 1978 pełni obowiązki Szefa Sztabu 2 Brygady łączności a w latach 1979 - 1982 Dowódcy 4 Łużyckiego Pułku Łączności w Bydgoszczy.
   W okresie lat 1982 - 1990 pracuje w szkolnictwie wojskowym jako Szef Kolegium Kierowników Studiów Wojskowych uczelni bydgoskich i toruńskich.
   W 1990 roku przechodzi w stan spoczynku ale do 2010 roku dalej pracuje jako Pełnomocnik ds. informatyzacji Rektora Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy.
   Zmarł 18 marca 2024 roku w Bydgoszczy, gdzie spoczął na Cmentarzy Komunalnym przy ulicy Wiślnej w Sektorze Wojskowym.

Płk dr Wiesław KORGA

Zastępca Dowódcy 2 Brygady Łączności ds. liniowych.

(od maja 1977 do 1978 roku)

 

Zmarł 4 lutego 2022 roku w Warszawie.

 

 

 

 

Płk dypl. Marian KWIECIEŃ

Zastępca Dowódcy 2 Brygady Łączności ds. liniowych.

(od 1978 roku)

 

 

 

 

 

 

Płk dypl. Tadeusz PAWLIK

Zastępca Dowódcy 2 Brygady Łączności ds. liniowych
 

( od wiosny 1978 do wiosny 1979 )

 

 

 

 

 

 

Płk dypl. Witold BIEŃ

Szef Sztabu 2 Brygady Łączności
w latach 1978 - 1984.


     Urodził się w miejscowości Wygoda (Janów Podlaski) 24 października 1937 roku, gdzie ojciec Ignacy pracował na stanowisku koniuszego w słynnej do dziś stadninie koni. Już w okresie wojny w listopadzie 39 roku rodzina zostaje przesiedlona przez Rosjan do miejscowości Groszówka. 23 maja 1940 roku ojciec pełniący stanowisko dyrektora stadniny jako wróg ZSRR zostaje stracony. Po powrocie do kraju w lutym 1957 roku, jesienią rozpoczyna studia na Politechnice Gdańskiej na wydziale Technologia Maszyn.
2 listopada 1958 roku rozpoczyna zasadniczą służbę wojskową w 10 Podoficerskiej Szkole Specjalistów Łączności w Świeciu nad Wisłą. W trakcie służby wojskowej decyduje się na kontynuację nauki w wojsku i od jesieni 1959 roku zostaje podchorążym Oficerskiej Szkoły Łączności w Zegrzu. Po promocji na stopień podporucznika, we wrześniu 1962 roku został skierowany do dalszej służby do JW 2536 w Świeciu. W 1969 roku już w stopniu kapitana rozpoczyna studia na Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. Po ukończeniu ASG, w latach 1972 - 1978 dalszą swą służbę kontynuuje w Szefostwie Wojsk Łączności POW. 4 sierpnia 1978 roku już w stopniu podpułkownika, zostaje wyznaczony na stanowisko Szefa Sztabu 2 Brygady Łączności, które piastuje do1984 roku. W związku z pogorszeniem się stanu zdrowia, od stycznia 1985 zostaje przeniesiony na stanowisko Komendanta Wojskowej Komendy Uzupełnień w Wałczu, a od października 1991 roku przechodzi na emeryturę. Zmarł w Wałczu 12 lipca 2020 roku.

 

Płk mgr inż. Witold KOWALSKI

Zastępca Dowódcy Brygady ds. liniowych
 później Szef Sztabu 2 Brygady Łączności
w latach 1979 - 1988.


    Urodził się w 1941 roku w Łomży. Po ukończeniu szkoły średniej podjął pracę zarobkową jako robotnik i ekonomista. We wrześniu 1962 roku zostaje przyjęty na Oficerską Szkołę Łączności w Zegrzu a po jej ukończeniu w 1965 roku jako podporucznik, zostaje skierowany do dalszej służby do 5 Pułku Łączności w Wałczu. W 5 a później po przemianowaniu w 1 Pułku Łączności pełni kolejno stanowiska: dowódcy aparatowni PL, dowódcy plutonu telefonicznego (CTfD), dowódcy kompanii telefonicznej i starszego oficera operacyjnego pułku. W tym okresie podejmuje w trybie zaocznym studia na WAT w Warszawie, które kończąc w 1975 roku uzyskuje tytuł inżyniera elektronika. W tym czasie obejmuje stanowisko dowódcy 2 batalionu dowodzenia już w przeformowanej z pułku 2 Brygadzie Łączności. W latach 1978-1981 kontynuuje zaoczne studia magisterskie na WAT uzyskując tytuł magistra inżyniera o specjalności eksploatacja systemów łączności. Od wiosny 1979 roku obejmuje stanowisko Zastępcy Dowódcy Brygady ds liniowych, które piastuje do wiosny 1985 roku kiedy to zostaje wyznaczony na stanowisko Szefa Sztabu 2 Brygady Łączności. Pełniąc te stanowiska kończy kurs operacyjny na Wojskowej Akademii Łączności w Leningradzie i kurs pedagogiczny w WOSŁ w Zegrzu. W listopadzie 1988 roku przechodzi na emeryturę, na której sprawdza się jako pedagog pracując jako nauczyciel w Szkole Zawodowej przy Technikum Mechanicznym w Wałczu. Następnie w drodze konkursu zostaje Dyrektorem Zakładu Komunikacji Miejskiej w Wałczu. Stanowisko to pełni do wiosny 2004 roku kiedy to definitywnie przechodzi na emeryturę. Obecnie dalej mieszka w Wałczu.

 

Płk dypl. Ryszard MIZERSKI

Kwatermistrz 2 Brygady Łączności
w latach 1984 - 1985.

 

    Urodził się 23 listopada 1932 roku w Koninie. Po ukończeniu szkoły średniej w 1951 roku wstąpił do Oficerskiej Szkoły Piechoty we Wrocławiu. Po jej ukończeniu w pułku zmechanizowanym, przechodził po kolei stanowiska dowódcy plutonu piechoty, dowódcy kompanii i dowódcy batalionu. Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalne (kierunek kwatermistrzostwo) zostaje wyznaczony na stanowisko kwatermistrza zastępcy dowódcy 49 Pułku Zmechanizowanego w Wałczu. W dniu 24 września 1979 roku przeniesiony zostaje na stanowisko Kwatermistrza zastępcy Komendanta Centralnego Ośrodka Szkolenia Wojsk Lądowych w Olesznie. Stanowisko to zajmuje do dnia 5 grudnia 1984 roku kiedy to zostaje wyznaczony na stanowisko kwatermistrza 2 Brygady Łączności. Po około roku służby w brygadzie przenosi się na stanowisko kwatermistrza 107 Szpitala Wojskowego w Wałczu. Po dalszych pięciu latach służby w szpitalu w Wałczu, w dniu 23 października 1990 roku ze względu na wiek przeniesiony zostaje do rezerwy. Zmarł 23 września 2020 roku w Wałczu.

 

Płk dypl. Florian WOŹNIAK

Szef Sztabu 2 Brygady Łączności
w latach 1988 - 1997.

 

    Urodził się na Zabużu w 1948 roku. Po ostatnim "równaniu granic" Polski w 1952 roku trafił na Mazury. Tam ukończył szkołę podstawową i średnią.
    W 1966 rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Łączności w Zegrzu. Po jej ukończeniu w 1969 roku został skierowany do 1 Pułku Łączności w Wałczu na stanowisko dowódcy plutonu central telegraficznych. W kwietniu 1972 roku awansuje na stanowisko dowódcy kompanii telegraficznej a od 1974 roku, po reorganizacji batalionu łączności obejmuje dowodzenie kompanią telefoniczno-telegraficznej.
    W 1975 roku rozpoczyna studia na Wojskowej Akademii Łączności w Leningradzie, gdzie uzyskuje tytuł oficera dyplomowanego. Po jej ukończeniu w 1978 roku obejmuje stanowisko Szefa Sztabu 27 Batalionu Łączności 15 DZ w Olsztynie. W 1980 roku zostaje wyznaczony na stanowisko starszego oficera ds. łączności radioliniowo-przewodowej Szefostwa Wojsk Łączności POW w Bydgoszczy, na którym pełni obowiązki do 1988 roku. W okresie tym w1986 roku kończy Wyższy Kurs Akademicki w Leningradzie, a w 1987 roku odbywa praktykę na stanowisku Szefa Łączności 15 Dywizji Zmechanizowanej w Olsztynie.
    We wrześniu 1988 roku zostaje wyznaczony na stanowisko Szefa Sztabu 2 Brygady Łączności w Wałczu. Obowiązki te pełni do maja 1997 roku kiedy to wraca do sztabu POW w Bydgoszczy i obejmuje obowiązki Szefa Sekretariatu ds. wynalazczości Dowódcy POW.
Obowiązki te pełni do końca zawodowej służby wojskowej to jest do 31 lipca 2002 roku.
Do końca życia mieszkał w Wałczu. Zmarł w Szczecinie 12 maja 2017 roku.

 

Płk dypl. Andrzej SZTUBA

Kwatermistrz 2 Brygady Łączności
w latach 1985 - 1988.

 

    Służbę wojskową rozpoczyna w 1963 roku jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Łączności w Zegrzu. Po jej ukończeniu w 1966 roku, w stopniu oficerskim służy w 5 i po przemianowaniu 1 Pułku Łączności w Wałczu. Kolejno jako: dowódca plutonu radioliniowego, dowódca plutonu AZS i K-4, dowódca plutonu aparatowni radio, pomocnik d-cy kompanii ds. technicznych, dowódca kompanii radiowej i dowódca samodzielnej kompani manewrowej.
    W latach 1975-1978 zostaje skierowany na studia na Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie, po których ukończeniu zostaje wyznaczony na stanowisko kwatermistrza - zastępcy dowódcy 68 Pułku Czołgów Średnich 20 Dywizji Pancernej. W latach 1982-1984 awansuje na stanowisko zastępcy kwatermistrza 20 Dywizji Pancernej.
    W latach 1984-1985 jest starszym oficerem Wydziału Organizacji Planowania w kwatermistrzostwie POW.
    W roku 1985 wraca do Wałcza na stanowisko kwatermistrza 2 Brygady Łączności. Pełni tę funkcję do 15 grudnia 1988 roku, gdy zostaje przeniesiony na stanowisko kwatermistrza 8 Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie a po reorganizacji szefa logistyki 8 Dywizji Obrony Wybrzeża. Po rozwiązaniu dywizji 30 września 1998 roku przechodzi na emeryturę. Obecnie mieszka w Koszalinie.

 

Płk mgr inż. Tadeusz WÓJCICKI

 Szef Służb Technicznych
(Z-ca Dowódcy) 2 Brygady Łączności
w latach 1985 - 1994.

 

    Urodził się 15.06.1938 roku w miejscowości Synowódzko Wyżne. Szkołę podstawową ukończył w 1952 roku a Technikum Mechaniczne w Rzeszowie w roku 1956. Od roku 1956 podjął pracę w Zakładach Elektroniki Samochodowej w Świdnicy Śląskiej skąd w 1958 roku został powołany do służby czynnej. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej młodszych specjalistów wojskowych (specjalność radiotelegrafista) w Nowym Dworze Mazowieckim, do dalszej służby został skierowany do Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych w Warszawie. Skąd w 1960 roku został skierowany do Wojskowej Akademii Technicznej. Po ukończeniu studiów na Wydziale Elektro-radiotechnicznym w 1965 roku, już w stopniu podporucznika został skierowany do dalszej służby do 5 Pułku Łączności stacjonującego jeszcze w Warszawie i razem z pułkiem w tym samym roku został przeniesiony do Wałcza.
 W Wałczu pełni służbę najpierw na stanowisku inżyniera w 1 batalionie dowodzenia. Po odbyciu przeszkolenia w akademii w Leningradzie,  w 1969 roku wyznaczony zostaje na stanowisko dowódcy batalionu TI (transmisji informacji), który organizował i szkolił od podstaw. Od 1972 roku pełnił funkcję Kierownika Sekcji Systemów Łączności, zaś w latach 1972 do1985 kierował Sekcją Techniczną  jednostki. W roku 1985 został wyznaczony na stanowisko szefa służb technicznych - zastępcy dowódcy 2 Brygady Łączności.  Stanowisko to pełnił do stycznia 1994 roku tj. do momentu przeniesienia do rezerwy. Zmarł 16 grudnia 2020 roku w Wałczu.

 

Płk dypl. Bogdan KARPIŃSKI

Zastępca Dowódcy 2 Brygady Łączności
ds. liniowych.

 

 

 

 

 

Płk dypl. Bolesław DWORZECKI

Kwatermistrz 2 Brygady Łączności.

 

 

 

 

 

Mjr mgr Tadeusz STASIK

Zastępca Dowódcy 2 Brygady Łączności
ds. politycznych.

 

 

 

 

 

Ppłk mgr Andrzej MURAWSKI

Zastępca Dowódcy 2 Brygady Łączności
ds. wychowawczych.

 

 

 

 

 

Ppłk dypl. Marian BOBELAK

Szef Sztabu brygady, później
Zastępca Dowódcy 2 Brygady Łączności.

 

    Absolwent Oficerskiej Szkoły Łączności w Zegrzu. Po promocji do stopnia podporucznika w 1968 roku zostaje skierowany na stanowisko dowódcy plutonu kompani łączności do 49 Pułku Zmechanizowanego w Wałczu. Następnie przeniesiony zostaje na stanowisko pomocnika szefa sztabu 63 Batalionu Łączności 20 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinku. Od 1976 roku wraca do Wałcza do 2 Brygady Łączności na stanowisko dowódcy kompani radiowej. Następnie obejmuje stanowisko Szefa Zaopatrzenia i później Szefa Rozpoznania 5 Pułku Radiotechnicznego w Zgierzu. Po ukończeniu Wyższej Oficerskiej Szkoły Radiotechnicznej w Jeleniej Górze wraca na stanowisko Szefa Rozpoznania do 5 prt, skąd zostaje skierowany na Akademię Sztabu Generalnego w Warszawie. Po ukończeniu ASG zostaje Szefem Sztabu 5 prt. Następnie pracuje jako wykładowca CDKAW w Łodzi. W 1990 wraca do 2 Brygady Łączności w Wałczu na stanowisko zastępcy szefa sztabu, a  następnie szef sztabu. Po reorganizacji brygady, do czasu jej rozwiązania, pełni obowiązki Zastępcy Dowódcy a niejednokrotnie zastępuje dowódcę. Od 1 stycznia 2002 roku jest szefem Grupy Likwidacyjnej 2 Brygady Łączności. Do rezerwy odchodzi już z 2 Rejonowej Bazy Materiałowej w dniu 30 września 2002 roku.. Obecnie dalej mieszka w Szwecji ... koło Wałcza.

 

Płk dypl. Mieczysław CHWOŁKA

Kwatermistrz i Szef Logistyki
2 Brygady Łączności.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ksiądz Kapelan ppłk mgr Franciszek KĘDZIORA

pierwszy powojenny Kapelan Garnizonu Wałcz.

 

        Urodził się 11 maja 1936 roku w Przeworsku. Po ukończeniu szkoły powszechnej i średniej w 1958 roku rozpoczął naukę w Seminarium Duchownym w Kalwarii Zebrzydowskiej. Po czterech latach nauki 28 czerwca 1962 roku, otrzymał święcenia kapłańskie w Krakowie z rąk ... Arcybiskupa Krakowskiego - Karola Wojtyły.
    Swoją pracę duszpasterską pełnił kolejno w wielu parafiach: Olsztynie, Opatowie Kieleckim, Rzeszowie, Łodzi i Warszawie. W międzyczasie w 1972 roku ukończył studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskując tytuł magistra teologii.
    Służbę wojskową rozpoczął 1 czerwca 1982 roku w stopniu kapitana pracując w Warszawie w Generalnym Dziekanacie Wojska Polskiego. Następnie kolejno swą posługę duszpasterską kontynuował w garnizonach: Szczecin, Lublin i Chełmno n/Wisłą.
    1 lipca 1992 roku został skierowany do garnizonu Wałcz, gdzie utworzono Parafię Wojskową erygowaną 21 stycznia 1993 roku. Pierwsze msze święte początkowo odbywały się w pomieszczeniach szkoleniowych pułku zmechanizowanego, a następnie aż do 1996 roku (nawet w okresie zimowym) w 2 zestawionych razem namiotach NS-10. Pierwotnie były one rozwinięte w głębi obiektu koszarowego, dopiero później przeniesiono je w pobliże budynku remizy strażackiej i bocznej bramy koszar. Dzięki uporowi i wytrwałości księdza kapelana oraz parafian właśnie w tym miejscu stoi dzisiaj dość okazały Kościół Garnizonowy pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu. Pierwszą mszę (była to "pasterka") w naszym kościele Ksiądz Kapelan odprawił w grudniu 1996 roku. Od tego czasu wszystkie większe uroczystości, msze okolicznościowe lub świąteczne uświetniała nasza Orkiestra Garnizonowa pod dyrekcją ostatniego kapelmistrza mjr Tadeusza Zieleniewicza. Po przejściu do rezerwy (ze względu na wiek) - 1 września 1997 roku, dalej społecznie pełnił społecznie funkcję Kapelana 107 Szpitala Wojskowego w Wałczu. Posługę tą pełnił do 2002 roku. Zmarł 11 lutego 2007 roku w Wałczu.

Jeżeli ktoś z kolegów niezadowolony jest ze swego zdjęcia lub chciałby coś uzupełnić ...
może przysłać aktualizację na adres autora strony ...

Powrót

Powrót do części głównej